Antofagasta
23 Juli 2014 | Chili, Antofagasta
Hola amigos y familiares!
Beide vanaf een andere plek begonnen we aan de lange busreis naar het noorden. Gelukkig zijn de bussen hier erg fijn dus vloog de 19
uur zo voorbij! Het was ook een erg mooie reis want je ziet de natuur met het klimaat mee veranderen, van groen naar alleen maar zand! Ook rijdt uren door een woestijn. Net op het moment dat je denkt genoeg woestijn gezien te hebben, zie je in de verte opeens uit het niets een stad: Antofagasta. Antofagasta is de tweede grootste stad van Chili en het is afgelopen jaren flink gegroeid door de mijnwerkers die naar deze stad trekken. Bij de bus werden we opgehaald door Kevin, het vriendje van hoofd AIESEC (LCP) Antofagasta Catalina. Omdat Catalina al traineers te logeren had moesten wij opzoek naar een hostel of hotelletje. Omdat de mensen in deze stad relatief veel verdienen zijn de hostels en hotels hier heel duur voor wat je krijgt. Via de moeder van Catalina konden we naar een goedkoop hotelletje in het centrum dus dat was wel fijn. Het was fijn dat we een bed en douche hadden maar het was echt een heel grimmig hotelletje zonder raam en heeel veel herrie.(echt elke kuch kon je horen). 's Ochtends werd je wakker gemaakt door het welkoms comité: schoonmaaksters met hun mobieltjes en keiharde muziek tijdens hun ochtendrondje. Even afzien dus maar ook dit hebben we overleefd!!
We waren echt heeel erg happy dat het hier eindelijk lekker warm was en we het south-america gevoel kregen. We konden eindelijk lekker een ijsje eten op het strand en kijken naar surfers. De eerste avond zijn we met de AIESEC'ers naar de Kermis gegaan, dit was heel grappig alleen ook een beetje spannend. De kermis apparaten waren een soort van second-hand dingen uit Europa. Sommige stoeltjes eraf en het maakte heel veel herrie. Dus los van de spanning die zo'n machine teweegbrengt was het extra billenknijpen omdat het zo'n gevaarlijk oud ding was.
Volgende dag stond onze training op het programma: yes! We hadden hier erg veel zin in en hadden ons de dag goed voorbereid. Catalina vertelde ons dat aiesec hier niet efficient te werk gaat en niet echt doelgericht is en zij graag meer wou leren over hoe bij ons werkte. Het leek ons daarom een leuk plan om eerst wat over nederland en AIESEC the netherlands te vertellen en dit vervolgens te koppelen aan een SMART goal setting training en een deel motivatie. Dit leek ons leuk omdat we zo wat oefeningen konden doen en zij meer jaar-doelen voor zichzelf konden stellen. Het probleem hier is namelijk dat de leden van AIESEC 3 jaar een functie doen maar eigenlijk niet dingen bereiken. Daarbij kregen we ook de indruk dat het hier meer een soort studentenvereniging was dan iets professioneel. Ze komen bijeen om een beetje te chillen en te eten en voooral om veel ROLCALLS te doen!(dit zijn dansjes die je aan het begin van een meeting doet als een soort van 'ice breaker') Dat vinden ze hier geweldig!! Wij konden heeel veel van de zuid amerikaanse rollcalls leren en onze 'toet toet toeter op me waterscooter' was er niks bij!! Onder de presentatie kwamen er leuke interacties al was het soms lastig omdat niet iedereen even goed engels spreekt. Gelukkig hadden we een jongen die voor ons de moeilijke dingen kon vertalen. Ook hadden we een leuke energizer bedacht: namelijk hooofd-schouders-knie-en teeen! Dit was echt onwijs grappig en een filmpje is te zien op de facebook van eef (zeker kijken dus!)
Hierna gingen we 'de stad in'. Wat echt heel nieuw voor ons was omdat het hier best amerikaans is. We gingen naar het winkelcentrum en hier beetje chillen. De winkelcentrums hebben allemaal barretjes en leuke plekjes waar je kunt zitten en wat kan drinken en eten. Ook is het zo grappig want de chilenen eten niet gestructureerd ofzo. Hele dag door eten ze van alles: beetje brood, beeetje muffins, frietjes. Alleen lunch is echt een 3 gangen menu. Maar zij gaan dan in de avond naar zo'n barretje en beetje drankjes doen en van alles eten. Dit was echt nieuw voor ons en totaal ander nachtleven dan in Nederland! Natuurlijk mochten de pisco sour en pisco mago niet ontbreken.
De laatste dag hebben we in de ochtend aan de Rabobank assignment gewerkt en zijn nog even beetje door de stad gaan wandelen. In de middag gingen we naar het humanitair project. We vertrokken met een groep naar de 'camps', dit zijn zeg maar de arme wijken (favela's) van de stad. We gingen mee met de groep die dit werk voor 6 weken in deze wijken doet. Het was echt heel indrukwekkend om te zien hoe weinig spullen deze kinderen hadden. Omdat het in de woestijn is koelt het s'nachts flink af en zij hebben helemaal geen warme huizen verwarming of genoeg warme kleding. Los van dat dit veel impact maakte op ons was het ook erg gezellig! We deden een spelletje en de kinderen moesten vragen beantwoorden zoals 'wat is je favoriete muzieknummer' of 'wie bewonder je' en deze vragen hadden we ook vertaald in het engels zodat ze het in het spaans en engels konden vragen (voor ons was dit positief want zo konden wij ons spaans weer verbeteren). We hadden stroopwafels meegenomen en de kinderen vonden het erg lekker! Hierna zijn we buskaartjes gaan kopen en lekker gaan slapen omdat de bus de volgende ochtend vroeg vertrok.
De ochtend was echter een nachtmerrie. De tas van iris is door 2 peruanen gestolen terwijl eva werd afgeleid. Dit was echt mega kut want hier zaten al haar dierbare spullen in. Heel toevallig had ze net haar telefoon en paspoort mee naar het thee halen dus dit was dan weer net fijn!
Na een lange en chagrijnige ochtend en een busrit van 5 uur kwamen we aan in San Pedro. Na het doen van de aangifte (NIEMAND KAN SPAANS AGGH, dus dit duurde uren) konden we eindelijk leuke plannen maken voor de rest van de dagen!! Dit maakte de stomme ochtend weer een beetje goed! We waren echt super blij want we waren eindelijk in een meer toeristisch plekje met meer mensen die engels praten en meer backpackers van onze leeftijd.
Voor de komende dagen hebben we geboekt:
- morgenochtend sandboarden in de woestijn
- die avond moonvalley tour (hele vette trip langs allemaal gebieden en kun je de zon heel cool zien ondergaan)
- die avond gaan we midden in de nacht naar de geysers, ook dit blijkt een must te zijn!
Ondanks het balen van de tas hebben we wel een leuk vooruitzicht!!
Tot snel weeeer!! Joe xxxx
Iris & Eef
Beide vanaf een andere plek begonnen we aan de lange busreis naar het noorden. Gelukkig zijn de bussen hier erg fijn dus vloog de 19
uur zo voorbij! Het was ook een erg mooie reis want je ziet de natuur met het klimaat mee veranderen, van groen naar alleen maar zand! Ook rijdt uren door een woestijn. Net op het moment dat je denkt genoeg woestijn gezien te hebben, zie je in de verte opeens uit het niets een stad: Antofagasta. Antofagasta is de tweede grootste stad van Chili en het is afgelopen jaren flink gegroeid door de mijnwerkers die naar deze stad trekken. Bij de bus werden we opgehaald door Kevin, het vriendje van hoofd AIESEC (LCP) Antofagasta Catalina. Omdat Catalina al traineers te logeren had moesten wij opzoek naar een hostel of hotelletje. Omdat de mensen in deze stad relatief veel verdienen zijn de hostels en hotels hier heel duur voor wat je krijgt. Via de moeder van Catalina konden we naar een goedkoop hotelletje in het centrum dus dat was wel fijn. Het was fijn dat we een bed en douche hadden maar het was echt een heel grimmig hotelletje zonder raam en heeel veel herrie.(echt elke kuch kon je horen). 's Ochtends werd je wakker gemaakt door het welkoms comité: schoonmaaksters met hun mobieltjes en keiharde muziek tijdens hun ochtendrondje. Even afzien dus maar ook dit hebben we overleefd!!
We waren echt heeel erg happy dat het hier eindelijk lekker warm was en we het south-america gevoel kregen. We konden eindelijk lekker een ijsje eten op het strand en kijken naar surfers. De eerste avond zijn we met de AIESEC'ers naar de Kermis gegaan, dit was heel grappig alleen ook een beetje spannend. De kermis apparaten waren een soort van second-hand dingen uit Europa. Sommige stoeltjes eraf en het maakte heel veel herrie. Dus los van de spanning die zo'n machine teweegbrengt was het extra billenknijpen omdat het zo'n gevaarlijk oud ding was.
Volgende dag stond onze training op het programma: yes! We hadden hier erg veel zin in en hadden ons de dag goed voorbereid. Catalina vertelde ons dat aiesec hier niet efficient te werk gaat en niet echt doelgericht is en zij graag meer wou leren over hoe bij ons werkte. Het leek ons daarom een leuk plan om eerst wat over nederland en AIESEC the netherlands te vertellen en dit vervolgens te koppelen aan een SMART goal setting training en een deel motivatie. Dit leek ons leuk omdat we zo wat oefeningen konden doen en zij meer jaar-doelen voor zichzelf konden stellen. Het probleem hier is namelijk dat de leden van AIESEC 3 jaar een functie doen maar eigenlijk niet dingen bereiken. Daarbij kregen we ook de indruk dat het hier meer een soort studentenvereniging was dan iets professioneel. Ze komen bijeen om een beetje te chillen en te eten en voooral om veel ROLCALLS te doen!(dit zijn dansjes die je aan het begin van een meeting doet als een soort van 'ice breaker') Dat vinden ze hier geweldig!! Wij konden heeel veel van de zuid amerikaanse rollcalls leren en onze 'toet toet toeter op me waterscooter' was er niks bij!! Onder de presentatie kwamen er leuke interacties al was het soms lastig omdat niet iedereen even goed engels spreekt. Gelukkig hadden we een jongen die voor ons de moeilijke dingen kon vertalen. Ook hadden we een leuke energizer bedacht: namelijk hooofd-schouders-knie-en teeen! Dit was echt onwijs grappig en een filmpje is te zien op de facebook van eef (zeker kijken dus!)
Hierna gingen we 'de stad in'. Wat echt heel nieuw voor ons was omdat het hier best amerikaans is. We gingen naar het winkelcentrum en hier beetje chillen. De winkelcentrums hebben allemaal barretjes en leuke plekjes waar je kunt zitten en wat kan drinken en eten. Ook is het zo grappig want de chilenen eten niet gestructureerd ofzo. Hele dag door eten ze van alles: beetje brood, beeetje muffins, frietjes. Alleen lunch is echt een 3 gangen menu. Maar zij gaan dan in de avond naar zo'n barretje en beetje drankjes doen en van alles eten. Dit was echt nieuw voor ons en totaal ander nachtleven dan in Nederland! Natuurlijk mochten de pisco sour en pisco mago niet ontbreken.
De laatste dag hebben we in de ochtend aan de Rabobank assignment gewerkt en zijn nog even beetje door de stad gaan wandelen. In de middag gingen we naar het humanitair project. We vertrokken met een groep naar de 'camps', dit zijn zeg maar de arme wijken (favela's) van de stad. We gingen mee met de groep die dit werk voor 6 weken in deze wijken doet. Het was echt heel indrukwekkend om te zien hoe weinig spullen deze kinderen hadden. Omdat het in de woestijn is koelt het s'nachts flink af en zij hebben helemaal geen warme huizen verwarming of genoeg warme kleding. Los van dat dit veel impact maakte op ons was het ook erg gezellig! We deden een spelletje en de kinderen moesten vragen beantwoorden zoals 'wat is je favoriete muzieknummer' of 'wie bewonder je' en deze vragen hadden we ook vertaald in het engels zodat ze het in het spaans en engels konden vragen (voor ons was dit positief want zo konden wij ons spaans weer verbeteren). We hadden stroopwafels meegenomen en de kinderen vonden het erg lekker! Hierna zijn we buskaartjes gaan kopen en lekker gaan slapen omdat de bus de volgende ochtend vroeg vertrok.
De ochtend was echter een nachtmerrie. De tas van iris is door 2 peruanen gestolen terwijl eva werd afgeleid. Dit was echt mega kut want hier zaten al haar dierbare spullen in. Heel toevallig had ze net haar telefoon en paspoort mee naar het thee halen dus dit was dan weer net fijn!
Na een lange en chagrijnige ochtend en een busrit van 5 uur kwamen we aan in San Pedro. Na het doen van de aangifte (NIEMAND KAN SPAANS AGGH, dus dit duurde uren) konden we eindelijk leuke plannen maken voor de rest van de dagen!! Dit maakte de stomme ochtend weer een beetje goed! We waren echt super blij want we waren eindelijk in een meer toeristisch plekje met meer mensen die engels praten en meer backpackers van onze leeftijd.
Voor de komende dagen hebben we geboekt:
- morgenochtend sandboarden in de woestijn
- die avond moonvalley tour (hele vette trip langs allemaal gebieden en kun je de zon heel cool zien ondergaan)
- die avond gaan we midden in de nacht naar de geysers, ook dit blijkt een must te zijn!
Ondanks het balen van de tas hebben we wel een leuk vooruitzicht!!
Tot snel weeeer!! Joe xxxx
Iris & Eef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
